نوع مقاله : پژوهشی کاربردی
نویسندگان
1 دانشیار، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران، ایران
2 دانشیار، گروه اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
3 دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران، ایران
4 دکتری تخصصی اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران، ایران
چکیده
تابآوری بهعنوان ظرفیت بالقوه جامعه در معرض مخاطرات، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات شناخته میشود. باتوجهبه تغییرات اقلیمی، نواحی روستایی ازجمله مناطقی هستند که در معرض آسیبپذیری بیشتری قرار دارند. باتوجهبه اهمیت موضوع تابآوری در شناخت نحوه رویارویی با مسائل بحرانی، مطالعه حاضر به بررسی نقش تنوع معیشتی در تابآوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم با بهرهگیری از روش تحلیل عاملی و با استفاده از 5 شاخص و 38 زیرشاخص در سال 99-1398 پرداخته است. در این راستا، تعداد 206 پرسشنامه در دهستان جارو از توابع بخش پلنگآباد، شهرستان اشتهارد در استان البرز تکمیل شد. نتایج نشان میدهد 38 عامل مورد پرسش در هشت گروه قرار گرفتهاند. همچنین، نتایج حاکیاز آن است که در گروه نخست بهعنوان مهمترین گروه، بسیاری از شاخصها مانند مشارکت در فعالیتهای اشتغالزایی جمعی، آشنایی با نیازهای جدید بازار، توسعه کسبوکار از طریق بهکارگیری فناوریهای نوین، تجربه کار در محیطهای متنوع شغلی، یادگیری مهارتهای جدید فعالیتهای اقتصادی، نشاندهنده اهمیت شناخت نیازهای اساسی بازار و افزایش توانایی روستاییان برای انجام فعالیتهای جایگزین کشاورزی در مواقع بحران میباشد.
کلیدواژهها
موضوعات
پاشانژاد، ا. 1395. ایجاد تابآوری روستایی، ضرورتی در توسعه پایدار: نگاهی بر وضعیت نواحی روستایی استان آذربایجان شرقی. اولین سمینار آیندهپژوهی توسعه ملی ایران در بستر جغرافیا. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران. ایران.
پورطاهری، م.، رکنالدین افتخاری، ع. و کاظمی، ن. 1392. نقش رویکرد مدیریت ریسک خشکسالی در کاهش آسیبپذیری اقتصادی- اجتماعی کشاورزان روستایی (از دیدگاه مسئولان و کارشناسان) مطالعه موردی: دهستان سولدوز، آذربایجان غربی. پژوهشهای روستائی، 4(1): 1-22.
پیرمرادیان، ن.، شمس نیا، س.ا.، بوستانی، ف. و شاهرخنیا، م.ع. 1387. ارزیابی دوره بازگشت خشکسالی با استفاده از شاخص استاندارد شده بارش (SPI) در استان فارس. بومشناسی گیاهان زراعی، 4(4): 7-21.
حیدری ساربان، و. و مجنونی توتاخانه، ع. 1395. نقش تنوع معیشتی در تابآوری خانوارهای روستایی پیرامون دریاچه ارومیه در برابر خشکسالی. تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 3(۴): 49-70.
داداشپور، ه. و سعیدی شیروان، ص. 1395. بررسی تأثیر یادگیری منطقهای در نوآوری بنگاههای صنعتی (مورد مطالعاتی: بنگاههای صنایع غذایی و صنایع قطعهسازی در شهرک صنعتی توس مشهد). اقتصاد و توسعه منطقهای، 23(12): 1-33.
رکنالدین افتخاری، ع.، موسوی، س.م.، پورطاهری، م. و فرجزاده اصل، م. 1393. تحلیل نقش تنوع معیشتی در تابآوری خانوارهای روستایی در شرایط خشکسالی مطالعه موردی: مناطق در معرض خشکسالی استان اصفهان. پژوهشهای روستائی، 5(3): 639-662.
سلمانی، م.، بدری، س.ع.، مطوف، ش. و کاظمی ثانی عطاالله، ن. 1394. ارزیابی رویکرد تابآوری جامعه در برابر مخاطرات طبیعی مورد مطالعه: شهرستان دماوند). مدیریت مخاطرات محیطی، 2(4): 393-409.
شکری فیروزجاه، پ. 1396. تحلیل فضایی میزان تابآوری مناطق شهر بابل در برابر مخاطرات محیطی. فصلنامه علمی ـ پژوهشی برنامهریزی توسعه کالبدی، 4(2): 27-44.
کلانتری، خ. 1395. پردازش و تحلیل دادهها در تحقیقات اجتماعی-اقتصادی. با استفاده از نرمافزار SPSS. جلد 1. انتشارات فرهنگ صبا. چاپ 8. تهران.
مرکز آمار جمهوری اسلامی ایران. 1395. سرشماری نفوس و مسکن سال 1395.
Adger W.N. 2006. Mapping Vulnerability to Climate Change in Malawi: Spatial and Social Differentiation in the Shire River Basin. Global Environmental Change, 4(3): 268-281.
Antwi-Agyei P., Stringer L. and Dougill A. 2014. Livelihood adaptations to climate variability: insights from farming households in Ghana, Regional Environmental Change, 14(4): 1615–1626.
Béné C., Newsham A., Davies M., Ulrichs M. and Godfrey-Wood R. 2014. Review article: Resilience, poverty and development. Journal of International Development, 26(5): 598–623.
Caldwell K. and Boyd C.P. 2009. Coping and Resilience in Farming Families Affected by Drought. Rural and Remote Health, 9(2): 1088-1098.
Cooper S.J and Wheeler T. 2015. Adaptive governance: Livelihood innovation for climate resilience in Uganda. Geoforum, 65(1): 96–107.
Cutter S. L., Barnes L., Berry M., Burton C., Evans E., Tate E. and Webb J. 2008. A place-based model for understanding community resilience to natural disasters. Global Environmental Change, 18(4): 598-606.
Manyena S. B. 2006. The concept of resilience revisited. Disasters, 30(4): 433-450.
McEntire D.A., Fuller C., Johnston C.W., and Weber R. 2002. A Comparison of Disaster Paradigms: The Search for a Holistic Policy Guide. Public Administration Review, 62(3): 267–281.
Motsholapheko M.R., Kgathi D.L. and Vanderpost C. 2012. Rural livelihood diversification: A household adaptive strategy against flood variability in the Okavango Delta, Botswana. Agrekon, 51(4): 41-62.
Rigg J. and Oven K. 2015. Building liberal resilience? A critical review from developing rural Asia. Global Environmental Change, 32(1): 175–186.
United Nations Office for Disaster Risk Reduction. 2004. living with Risk: A global review of disaster reduction initiatives, Inter-Agency Secretariat of the International Strategy for Disaster Reduction. Volume 1, United Nation, New York.
Wilhite D.A., Svoboda M.D. and Hayes M.J. 2007. Understanding the complex impacts of drought: a key enhancing drought mitigation and preparedness. Water resource management, 21(5): 763-774.
Wilson G.A. 2012. Community resilience, globalization, and transitional pathways of decision making. Geoforum, 43(6): 1218–1231.
Zhou H., Jing’ai W., Jinhong W. and Huicong J. 2010. Resilience to natural hazards: A geographic perspective. Nat Hazards, 53(1): 21-41.
ارسال نظر در مورد این مقاله