نویسنده
استادیار، گروه مخاطرات و تغییر اقلیم، پژوهشکده اقلیم شناسی و تغییر اقلیم، مشهد، ایران
چکیده
کشاورزی و سامانه غذا کلید پاسخ به تغییر اقلیم جهانی است. ترکیبی از اقدامات در زمینه تولید غذا مانند تولید موثر، انتقال و فراوری در کنار مداخلات به منظور تعدیل گزینههای غذایی و کاهش اتلاف و پسماند، منجر به کاهش انتشار GHG و بهبود تابآوری این سامانهها خواهد شد. چنین اقدامات ترکیبی، امکان دستیابی به تعدیل و سازگاری با تغییر اقلیم در مقیاس بزرگ مبتنی بر اراضی را بدون ایجاد تهدید برای امنیت غذایی (افزایش رقابت برای زمین و تولید غذا با قیمتهای بالاتر) فراهم میآورد. عدم لحاظ چنین اقداماتی ترکیبی در سامانه غذا، مدیریت مزرعه و زنجیره تامین و تقاضا، ممکن است منجر به اثرات معکوسی مانند افزایش تعداد انسانهای دارای سوتغذیه و تأثیر منفی بر خرده مالکان شود. بهمنظور رویارویی با چنین چالشهایی لازم است رویکرد سامانه فعلی غذا به سمت انجام اقدامات ترکیبی تغییر یابد. بهمنظور سازگاری و تعدیل در کل سامانه غذایی، لازم است شرایط تحقق آن از طریق خط مشیهای سیاسی، بازارها، موسسات پژوهشی و حاکمیتی فراهم شود. با هدف دستیابی به سازگاری، میتوان تابآوری در برابر افزایش رویدادهای حدی را از طریق مکانیزمهای اشتراک و انتقال خطرپذیری از طریق بازارهای بیمه و بیمههای مبتنی بر شاخصهای آبوهوایی به انجام رساند. سیاستهای عمومی سلامت برای بهبود تغذیه مانند مشوقهای بیمه درمانی و افزایش کمپینهای آگاهی دهنده میتواند بهطور بالقوه تقاضا را تغییر داده و هزینههای مراقبتهای بهداشتی را کاهش و به محدود کردن انتشار GHG کمک نماید. بدون گنجاندن پاسخهای جامع سامانه غذایی در سیاستهای کلی تغییر اقلیم، پتانسیلهای تعدیل و سازگاری ارزیابی شده توسط مراجع ذیربط محقق نمیشود و امنیت غذایی به خطر خواهد افتاد.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله