نوع مقاله : مطالعه موردی
نویسندگان
1 دانشیار جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
2 پژوهشگر پسادکتری دانشگاه کردستان، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
چکیده
بحران آب در ایران، بهمثابه تراژدی طبیعی نگریسته شده و راهکارهای حل آن نیز در مباحث هیدرولوژی که عمدتا متمرکز، تکنوکراتیک و فاقد سازوکارهای مشارکتی است، فهم گردیده است. پژوهش حاضر با رد این نگاه و با رویکردی از پایین به بالا و اتخاذ نظریه حکمرانی منابع مشترک استروم و نظریه هیدرولوژی اجتماعی در پی تحلیل روایت کشاورزان روستاهای دهگلان در مواجه با بحران آب و ارتباط آن با زیستجهان آنها بوده است.بنابراین، با اتخاذ روششناسی تحلیل روایت و انجام مصاحبههای نیمهساختیافته با ٢٣ نفر از کشاورزان ١١ روستای شهرستان دهگلان به این امر نائل آمدیم. یافتهها در قالب ٥ مقوله ثانویه و ١ مقوله هسته، مورد تفسیر و تبیین قرار گرفتند. نتایج نشان داد که زیستجهان کشاورزان در این وضعیت بحران و حکمرانی آب دچار شکنندگی شده است. شکنندگی زیستجهان کشاورزان دهگلان ریشه در تعامل سه گانه حکمرانی نهادی ضعیف، سلطه قواعد بازار و آگاهی غیرعملی زیستمحیطی دارد. این موارد منجر به رفتارهای واکنشی کشاورزان در این بستر گردیده و دگردیسی اجتماعی_فرهنگی و انکار عاملیت جمعی آنها از سوی نهادها و همدیگر را به همراه داشته است. بنابراین، ضرورت تغییر پارادایم حکمرانی (گذار از رویکردهای متمرکز به مشارکتجویانه)، و بازتعریف رابطه بازار، محیطزیست و جامعه که براساس آن نقش و جایگاه کشاورزان محور مشارکت و مدیریت منابع آبی قرار گیرد، ضرورت مییابد.
کلیدواژهها
موضوعات
ارسال نظر در مورد این مقاله