نوع مقاله : یادداشت تحلیلی
نویسندگان
1 شرکت مهندسین مشاور گزین سازه توس
2 استادیار گروه معارف دانشکده الهیات، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
چکیده
این مقاله با هدف بررسی مبانی فقهی و حقوقی مالکیت آب در نظام حقوقی ایران و فقه اسلامی تدوین شده است. نویسندگان با استناد به آیات، روایات و قواعد فقهی، ماهیت فقهی آب را در سه قالب «انفال»، «مشترکات عامه» و «مباحات عامه» تحلیل میکنند و تفاوت آنها را در امکان تصرف و مالکیت بررسی مینمایند. در ادامه، مفهوم حقابه و قواعد فقهی حاکم بر آن همچون قاعده لاضرر، تسلیط، احیاء و اسبقیّت مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله نشان میدهد که از منظر بیشتر فقها، آب از مشترکات عامه است و همگان در بهرهبرداری از آن حق مساوی دارند، مگر آنکه به حیازت یا احیاء درآید. در بخش حقوقی نیز سیر تحول قوانین آب از قانون مدنی ۱۳۰۷ تا قانون توزیع عادلانه آب ۱۳۶۱ و نقش دولت اسلامی در تنظیم بهرهبرداری از منابع آبی تبیین میشود. در پایان، نویسندگان با پیشنهاد انفال دانستن همه آبهای عمومی، راهکاری فقهی برای مدیریت بهتر منابع آبی و رفع تعارض میان قوانین فقهی و قانونی ارائه مینمایند.
کلیدواژهها
موضوعات
ارسال نظر در مورد این مقاله